Θέλω να συνεχίσω τη συζήτηση για τη Μεταπολίτευση και τους πρωταγωνιστές της. Για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον πραγματικό, και τον Ανδρέα Παπανδρέου! Για διαφορετικούς λόγους τον καθένα τους.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Κυρίως όμως θέλω να σας μιλήσω για το περιεχόμενο και την ποιότητα της Μεταπολίτευσης. Αποδείχτηκε ως η πιο σημαντική ιστορική περίοδος του νεοελληνικού κράτους. Για τους θεσμούς που αποκτήσαμε! Για τη δημοκρατία και τις ατομικές ελευθερίες! Για την οικονομική ευμάρεια! Για το κοινωνικό κράτος!
Φυσικά σε όλα αυτά υπάρχουν και οι μεγάλες τρύπες. Από τις ελευθερίες που μειονότητες καταχράστηκαν. Και οι πολλοί που δεν τις χρησιμοποίησαν δημιουργικά. Από τους παλιούς και νέους θεσμούς, που μαράθηκαν από μια γενική μετριοκρατία. Από την ανάπτυξη που γέννησε και πολλές φούσκες. Από το κοινωνικό κράτος που χρησιμοποιήθηκε ως πελατειακός μηχανισμός πολλών κρατούντων.
Το τελικό ισοζύγιο είναι θετικό. Η Ελλάδα του 2009 δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από την Ελλάδα του 1974. Πολλά ήταν τα όνειρα που κατακερματίστηκαν. Η χώρα μας όμως δεν είναι ίδια. Αυτά και άλλα πολλά θα 'θελα να πω σε εκείνους που θέλουν να ισοπεδώσουν και να μηδενίσουν τα πάντα. Είτε το ομολογούν είτε το αρνιούνται στην ουσία και τη συμπεριφορά τους είναι βαθύτατα αντιδημοκρατικοί. Αυτούς τους ξέρουμε. Εκείνους που πρέπει να αποκαλύψουμε είναι εκείνοι που στο όνομα της δημοκρατίας την κατεδαφίζουν φυσικά και ιδεολογικά. Οι ίδιοι το ξέρουν. Έχουν ξεπεραστεί. Και γι' αυτό δεν είναι πρόθυμοι να υπερασπιστούν τη δημοκρατική τάξη.
Αυτούς τους τελευταίους τους φοβάμαι, πιο πολύ, απ' όλους.
