Χθες βούλιαξε το αεροδρόμιο. Οι ουρές έφταναν μέχρι έξω από το συστεγασμένους χώρους του. Δεν υπήρχαν καθίσματα για όλους τους ταξιδιώτες. Όρθιοι! Για να προσπεράσεις χρησιμοποιούσες τους αγκώνες σου.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Από τη μια αυτό μοιάζει να είναι ευχάριστο. Η Κρήτη πρώτος προορισμός. Από όλα τα νησιά της Ελλάδας.
Τα χαμόγελα όμως δεν ήσαν πολλά. Γιατί;
Πρέπει να πούμε τις αλήθειες στους συμπατριώτες. Ο αριθμός των τουριστών από μόνος του δε λέει και πολλά. Για ένα σωρό λόγους. Το τουριστικό συνάλλαγμα αυξάνει αλλά όχι με τις ίδιες ταχύτητες. Οι τιμές πώλησης-ενοικίασης των δωματίων, με ελάχιστες εξαιρέσεις, πέφτουν. Και ξαφνικά, από το πουθενά, έχει ξεσπάσει ένας υπόγειος πόλεμος ανάμεσα στην ανατολική και δυτική Κρήτη. Ένας ξέφρενος και άγριος ανταγωνισμός.
Τα λεφτά που εισπράττουμε δε μένουν στο νησί. Οι μισθοί πέφτουν με ταχύτητες. Τα αναλώσιμα πράγματα των ξενοδοχείων μας έρχονται απ' έξω. Το 85%! Ούτε οι θέσεις εργασίας αυξήθηκαν. Και άλλα.
Να πάμε λίγο πιο βαθιά; Σύμφωνα με τεκμηριωμένες εκτιμήσεις, σε λίγα χρόνια οι επισκέπτες της Ελλάδας για διασκέδαση και χαλάρωση θα ξεπερνούν τα πενήντα εκατομμύρια! Τι θα εισπράξουμε από αυτό; Πιθανά, πάρα πολλά. Ενδεχομένως, πολύ λίγα. Τελικά, εξαρτάται!
Αν το αεροδρόμιο του Ηρακλείου παραμένει ως έχει, τότε εμείς στο νησί μας θα εισπράξουμε πολύ λίγα. Ή και τίποτα. Όσο παίζουμε με το αεροδρόμιο στο Καστέλι, τόσο θα περιορίζεται το μερίδιό μας.
Αν οι υποδομές, πιο γενικά, παραμείνουν οι ίδιες, αν η αγροτική μας παραγωγή δε στραφεί και προς τη μεριά εξυπηρέτησης των ξένων επισκεπτών, τότε πολύ λίγα θα εισπράξουμε. Αν όχι και μηδέν.
