Η αποκάλυψη σκανδάλων στο ποδόσφαιρο είναι συνεχής και αφορά όλο φάσμα του οικοδομήματος. Από την FIFA, την ανυποψίαστη premier leaque, τους κλασικούς Ιταλούς, μέχρι την αφρικανική ιδιότυπη λειτουργία των Ομοσπονδιών. Φαινόμενο λογικό, σε καιρούς που υπέρτατη αξία είναι το χρήμα με τις διαβολικές του ιδιότητες. Το αποτέλεσμα των ερευνών άλλωστε τονίζουν ότι το ποδόσφαιρο ως οικονομική δραστηριότητα τείνει να καταλάβει την τρίτη θέση στον κόσμο, πίσω από την βιομηχανία και τις τηλεπικοινωνίες.
Το χρήμα που κυκλοφορεί στους κόλπους του υπολογίζεται στο 1,3 τρισεκατομμύρια ευρώ, προσφέροντας απασχόληση σε περισσότερα από 20 εκατομμύρια άτομα. «Οι άνθρωποιτου ποδοσφαίρου έχουν χάσει το μυαλό τους. Μπροστά στο εύκολο χρήμα που παράγει εν αφθονία ένα όμορφο άθλημα, κάποιοι τιποτένιοι κατάφεραν να το ασχημύνουν στο όνομα του πραγματισμού», δήλωνε αποκαρδιωμένος ο Χόρχε Βαλντάνο πριν εγκαταλείψει το πόστο του γενικού διευθυντή της Ρεάλ! Όμως το θέμα έχει βαθύτερη συνάρτηση με την ίδια την πολιτική σκηνή, από την κοινωνική φύση του αθλήματοςκαθώς «ο αθλητισμός έχει καταστεί στην διεθνή σκηνή - με ότι συνεπάγεται και για την εικόνα μιας χώρας, ενός λαού, ακόμα και μιας περιφέρειας ή πόλης»(έρευνα Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και Ερευνών).
Οι συνοπτικές αυτές αναφορές, μπορούν κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν και ως εργαλεία σκέψεις για όσα συμβαίνουν και στη χώρα μας με τη σκανδαλώδη συγγένεια πολιτικής και ποδοσφαίρου στο τρόπο λειτουργίας και σαν αντίληψη. Και αυτές τις μέρες είμαστε καρφωμένοι στην εξέλιξη ενός βουλεύματος που αποκαλύπτει δράση εξουσιαστών του ποδοσφαιρικού χώρου, για υποθέσεις του 2012.
Η απορία είναι γιατί τώρα οι αποκαλύψεις και όχι πέρσι, ή τότε αμέσως. Από εμπειρία, συμπεραίνεις αμέσως, ότι συμβαίνει για πολιτικούς λόγους. Οι εκλογές στην περιφέρεια Αττικής, ο Δήμος Πειραιά, η εκλογή του Μπέου, έχουν πειράξει σε περίοδο που τα οικονομικά συμφέροντα έχουν αγριέψει, μαζί με την περιβόητη κόντρα των δύο προσώπων του ποδοσφαίρου. Μένει να δεις και την αντίδραση της κατηγορούμενης πλευράς προς άλλους ευνοούμενους του συστήματος.
Ανεξάρτητα από την νομική εξέλιξη, η ουσία είναι ότι όλο αυτό δεν αποτελεί πειστήριο ότι θέλουν να προστατέψουν το ποδόσφαιρο. Το ότι το σύστημα του ποδοσφαίρου μένει το ίδιο σκανδαλώδες τις τελευταίες δεκαετίες με όλα τα χρώματα, αποτελεί ένδειξη μη ενθαρρυντική. Απλά θα επιβεβαιωθούν ξανά οι φίλαθλοι πως για όλα αυτά ήταν υποψιασμένοι και οι όποιες εξελίξεις -υπέρ ή κατά- θα επαναλάβουν το ίδιο αποτέλεσμα.
Δηλαδή τη διαιώνιση του ελέγχου και της χειραγώγησης από τον εκάστοτε κάτοχο του «πακέτου», που συμβαίνει διαρκώς με θεσμικά όργανα έρμαιο των ισχυρών.
Από την "Γνώμη" της έντυπης έκδοσης
