Μία πορτογαλική τράπεζα παρέσυρε χθες σε πτώση τις χρηματιστηριακές αγορές και προκάλεσε ανησυχία σε όλο τον κόσμο. Οι αγορές φοβούνται την πτώση. Ίσως επειδή έχουμε όλοι μας ξεχάσει τα τελευταία χρόνια τι ακριβώς είναι η πτώση. Ότι η πτώση είναι υγεία. Ότι δεν μπορούν οι αξίες συνέχεια να ανεβαίνουν.
Κάπου διαβάσαμε ότι αυτό ήταν μίνι κραχ. Τόσο πολύ έχει αλλάξει ο κόσμος; Φανταστείτε τι θα γράφουν στο κραχ! Ίσως αυτό συμβεί σήμερα, ίσως τη Δευτέρα, ίσως σε δύο χρόνια.
Του Θανάση Μαυρίδη (capital.gr)
Μία κοτρώνα μπορεί να περάσει απαρατήρητη αν πέσει μέσα σε ένα άδειο οικόπεδο και μπορεί ένα μικρό πετραδάκι να προκαλέσει κατολίσθηση, αν ο σωρός από τις πέτρες είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο.
Ένα από τα πιο μεγάλα μυστήρια των αγορών έχει να κάνει με το αν οι ειδήσεις προκαλούν τις χρηματιστηριακές αναταράξεις. Η απάντηση είναι πως όχι! Είναι η ίδια ιστορία που ήδη σας είπαμε για τις πέτρες και τις κοτρώνες. Είναι θέμα συνθηκών. Κάτω από ορισμένες συνθήκες μία είδηση περνάει απαρατήρητη και κάτω από διαφορετικές συνθήκες η ίδια είδηση μπορεί να προκαλέσει τον όλεθρο.
Μπορεί, λοιπόν, η είδηση για την πορτογαλική τράπεζα να θορυβήσει τις αγορές; Η αλήθεια είναι ότι χτες δεν είδαμε κάτι τέτοιο! Ειδικά η αμερικανική αγορά συμπεριφέρθηκε σαν να μη συνέβη το παραμικρό!
Πώς συμπεριφερόμαστε; Όπως αισθάνεται ο καθένας! Όποιος νιώθει την αδρεναλίνη του να ανεβαίνει περπατώντας ξυπόλητος στην άκρη ενός γκρεμού πάνω σε ένα πεζούλι γεμάτο ξυραφάκια και σπασμένα γυαλιά, έχει κάθε δικαίωμα να συνεχίσει. Όποιος δεν αγαπάει τα άγρια σπορ, κάθεται στο σπίτι του και δεν αναρωτιέται για το τι θα συμβεί στις επόμενες ημέρες.
Προσωπικά ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Στην ηλικία που έχω φτάσει και έχοντας αντιμετωπίσει στη χρηματιστηριακή μου διαδρομή δράκους και Βησιγότθους, έχω αποφασίσει να μην μπλέκομαι σε δουλειές που δεν μπορώ να φέρω σε πέρας. Θεωρώ το μέγεθός μου πολύ μικρό για να τα βάλω με σκιές που μπορούν μέσα σε μία στιγμή να καταπιούν ολόκληρες κοινωνίες. Επίσης, θεωρώ ότι είναι ύβρις το να αγνοεί κανείς τους χρηστούς κανόνες της Οικονομίας! Διότι, υπάρχουν τέτοιοι.
Γνωρίζω, για παράδειγμα, ότι δεν μπορεί μία χρηματιστηριακή αγορά να ανεβαίνει συνέχεια. Όπως κι ότι η συνεχής εκτύπωση χρήματος δεν μπορεί να είναι η λύση στα αδιέξοδα της ύφεσης. Και περισσότερο απ' όλα με τρομάζουν τα σκουπίδια που είναι κρυμμένα κάτω από το χαλί του τραπεζικού συστήματος.
Αυτό που δεν ξέρω είναι το πότε η στοίβα με τις πέτρες θα μας πλακώσει από κάτω. Έχω την υπομονή να περιμένω! Κάποια στιγμή θα συμβεί! Εκείνο για το οποίο δεν έχω υπομονή είναι να παρασυρθώ, να τα παίξω όλα στο μαύρο και να έρθει το κόκκινο. Όχι σε αυτή την ηλικία! Μικρότερος, ίσως! Επειδή αν δεν το περάσεις κι αυτό στην ώρα του δεν μαθαίνεις ότι ο τελικός σκοπός δεν είναι η νίκη, αλλά η επιβίωση...
