Όταν η φύση κάνει τέχνη το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Όπως στη περίπτωση της "πισίνας του διαβόλου" όπως ονομάζεται στην κορυφή των καταρρακτών της Βικτόρια στα σύνορα της Ζάμπιας με τη Ζιμπάμπουε.
Σε ύψος 108 μέτρων στους καταρράκτες πλάτους 1.7 χιλιομέτρων οι τουρίστες ζουν μια απίστευτη εμπειρία που κάνει την αδρεναλίνη να κατακλύζει το κορμί. Στη λεγόμενη ξηρή περίοδο ανάμεσα στο Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη δημιουργείται μια φυσική πισίνα με όριο προστασίας μια σειρά από βράχια που κάνουν τους τουρίστες να ξετρελαίνονται νιώθοντας στο χείλος του γκρεμού.
Η αίσθηση είναι μοναδική. Να νιώθεις ότι αιωρείσαι στο κενό κοιτώντας το ύψος της πλαγιάς από το οποίο κυλούν οι τεράστιοι καταρράκτες. Μια εμπειρία που πολύ θα θέλαμε να ζήσουμε... Οι καταρράκτες δημιουργούνται από τον ποταμό Ζαμβέζη, και αποτελούν από τους μεγαλύτερους του κόσμου.
Το όνομα "Βικτωρία", δόθηκε από τον Ντέιβιντ Λίβινγκστον, τον πρώτο ευρωπαίο που τους είδε στις 17 Νοεμβρίου του 1855, προς τιμή της βασίλισσας Βικτωρίας και είναι το όνομα το οποίο χρησιμοποιεί επίσημα η Ζιμπάμπουε. Αντίθετα, η Ζάμπια χρησιμοποιεί ως επίσημο το όνομα Μοσί οα Τούνια, δηλαδή «ο καπνός που βροντά».
Σημειώνεται ότι το 1989 η UNESCO περιέλαβε τους καταρράκτες στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
