Πάσχει εδώ κι 6,5 χρόνια από βαριάς μορφής άνοια, από μήνα σε μήνα χειροτερεύει και βασίζεται στη σύνταξη μόνο του άνδρα της. Ο 77χρονος κ. Νίκος Μπαγγέρης αποτελεί το στήριγμα από όλες τις απόψεις της κ. Ειρήνης, που από το 2008 διαγνώστηκε - με απλά λόγια - πως «θα πρέπει να ακολουθεί μια συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή και δε θα πρέπει να είναι λεπτό μόνη της, γιατί ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να κινδυνεύσει».
Ο σύζυγος της 76χρονης ασθενούς είναι ο άνθρωπος που τη φροντίζει, την προσέχει και το σημαντικότατο εκείνος που θα πληρώσει τα φάρμακά της, μιας και η κ. Ειρήνη δεν παίρνει ούτε σύνταξη, ούτε κάποιο επίδομα πρόνοιας.
«Τα πρώτα χρόνια δε μας έφταναν 150-200 ευρώ για τα φάρμακα. Ακόμη και σήμερα συνεχίζω να πληρώνω από τη δική μου σύνταξη τα φάρμακά της, η οποία μειώθηκε. Μολονότι μειώθηκε το κόστος τους, πού να φτάσει μια σύνταξη», αναφέρει με παράπονο ο 77χρονος και παράλληλα διερωτάται: «Γιατί δε δικαιωνόμαστε; Είναι και άλλοι άνθρωποι στην περίπτωσή μου. Γιατί δεν υπάρχει μια βοήθεια από το κράτος;».
Παλεύει χωρίς χρήματα
Ο ίδιος, μιλώντας στη "Ν.Κ.", διευκρίνισε ότι έχει κάνει διάφορες κινήσεις για να πάρει έστω κάποιο επίδομα η γυναίκα του. «Μια φορά μάς είπαν πως, επειδή δεν πλήρωνε για σύνταξη, δε δικαιούται. Μα, εμείς δε ζητούμε την κανονική σύνταξη. Τον Ιανουάριο του 2008 κατέθεσα αίτηση στον ΟΓΑ, ζητώντας τη γεροντική σύνταξη. Μέχρι σήμερα όλες οι απαντήσεις ήταν αρνητικές, ενώ πέρασε και από Επιτροπή κι εδώ κι ένα χρόνο δε μας έχουν απαντήσει. Ούτε επίδομα Πρόνοιας δεν μπορεί να πάρει, γιατί έχει σπίτι στο όνομά της...», ανέφερε χαρακτηριστικά, σημειώνοντας πως κάποτε είχε εργαστεί η γυναίκα του ως καθαρίστρια για 9 χρόνια, αλλά φαίνεται πως ούτε τα ένσημα αυτά που είχε αποκτήσει τότε δεν ήταν αρκετά για την πολυπόθητη σύνταξη για έναν ηλικιωμένο και μάλιστα άρρωστο με φαρμακευτική αγωγή σε καθημερινή βάση.
Όπως τόνισε και η κόρη της κ. Ειρήνης, το 2008 διαγνώστηκε βαριάς μορφής άνοια. Έκτοτε ξεκίνησε ένας "Γολγοθάς" για τον 77χρονο πατέρα της. Αν κι έχει τρία παιδιά, και αυτά οικογενειάρχες και τα οποία συνδράμουν όπως μπορούν, διαμένοντας ωστόσο τα περισσότερα μακριά από το Ηράκλειο, το βάρος έχει πέσει επάνω του.
«Είναι αρκετά δύσκολο να προσέχεις έναν άνθρωπο που έχει τέτοια αρρώστια. Μερικές φορές ξεχνά ακόμη και να περπατά, όχι μόνο ποιος είμαι. Ακόμη και μέσα στο ίδιο της το σπίτι η γυναίκα μου χάνεται. Πόσω μάλλον να την αφήσω μόνη και να τύχει να βγει έξω. Όταν τύχει να βγω εγώ, ακόμη και να πεταχτώ για να αγοράσω ψωμί, πρέπει οπωσδήποτε κάποιος να μείνει μαζί της. Ευτυχώς, μας βοηθά το ένα από τα παιδιά μου, που βρίσκεται στο Ηράκλειο, αλλά έχει και αυτό την οικογένειά του», λέει ο κ. Μπαγγέρης. Παράλληλα ανέφερε πως σε άλλες αρρώστιες, όπως στη σκλήρυνση κατά πλάκας, υπάρχει οικονομικό βοήθημα και ρωτά «γιατί όχι και για τη βαριά έννοια ή το Αλτσχάιμερ». Στην περιοχή των Καμινίων, όπου μένει το ηλικιωμένο ζευγάρι, αρκετοί γνωρίζουν την κ. Ειρήνη, όμως η τελευταία έχει πάψει να θυμάται...
Της Ιωάννας Βλαχάκη
