Κανένας δεν πρέπει να διαφωνήσει με τη θέση ότι άμεση προτεραιότητα είναι η αντιμετώπιση των τερατωδών ελλειμμάτων και της ανεργίας. Εκτός αν ο πολίτης που ασκεί κριτική ξεκινά από την πεποίθηση ότι η λύση όλων των προβλημάτων μας συγκεντρώνεται στην έξοδο της χώρας από τη ζώνη του ευρώ.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Από την άλλη είναι πολύ δύσκολο να γίνει δεκτή η θέση ότι δεν υπάρχουν άλλα προβλήματα. Ότι δεν υφίσταται ένα οξύτατο πολιτικό πρόβλημα από τις αντιρατσιστικές εκδηλώσεις. Και τις ξενοφοβικές συμπεριφορές. Ότι δεν υφίσταται πρόβλημα από την εγκληματικότητα των άκρων. Ότι δεν υφίσταται κίνδυνος θεσμικός από την κυρίαρχη ανομία.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι το πρώτο χέρι στην κυβέρνηση το έχει ο Αντώνης Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία. Και πρέπει να αποδεχτούμε τη διαπίστωση ότι ο Αντώνης Σαμαράς τα πάει καλύτερα από όσο περίμεναν οι περισσότεροι. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα συντονισμού.
Όχι τόσο στη διαχειριστική πλευρά της κυβερνητικής δράσης. Αυτά τα καταφέρνει καλά ο κ. Μπαλτάκος. Ή, έστω, ο κ. Σταμάτης. Δε βρίσκεται εκεί η ουσία του συντονισμού της κυβέρνησης. Πιο σημαντικές από τις διαχειριστικές πράξεις είναι οι ιδεολογικές επιλογές και τα μηνύματα. Και εκεί η κυβέρνηση πάσχει. Στην αγωνία του κύριου κυβερνητικού κορμού, που είναι η Νέα Δημοκρατία από το διεμβολισμό της από τη Χρυσή Αυγή. Στην έκδηλη αγωνία των μικρών κυβερνητικών εταίρων να βάλουν και εκείνοι τη δική τους ταυτότητα. Να σφραγίσουν και αυτή την κυβέρνηση.
Χθες συμφώνησαν ότι διαφωνούν. Αυτό όμως δεν πρόκειται να κρατήσει πολύ. Και το ξέρουν και οι τρεις.
