Από τις 30 Μαΐου του 2004 ως τις 26 Μαΐου του 2013 έχουν περάσει εννέα χρόνια. Η ίδια γλύκα όμως, το ίδιο πανηγύρι και η ίδια χαρά υπάρχει στον Εργοτέλη για την άμεση άνοδο στη Σούπερ Λίγκα.
Μαζί με την άνοδο-πρωτάθλημα του 2006, αποδείχτηκε ότι η Β' Εθνική τον Εργοτέλη... δεν τον θέλει! Άλλωστε όσες φορές έχει αγωνιστεί στη Β' Εθνική την τελευταία 10ετία έχει μόνο... ευχάριστες αναμνήσεις, αφού και στις τρεις φορές το φινάλε τον βρήκε να πανηγυρίζει την άνοδο. Ο Εργοτέλης έγραψε ιστορία για το σύλλογο αλλά και το κρητικό ποδόσφαιρο.
Είναι μεγάλη υπόθεση αυτό που πέτυχαν οι «κιτρινόμαυροι». Το καλοκαίρι ξεκίνησε με βαριά συναισθήματα, αφού χάθηκε πρόωρα ο ηγέτης του Εργοτέλη. Οι ευθύνες και το βάρος στις πλάτες όσων ανέλαβαν τις ευθύνες ήταν μεγάλο. Κι όμως άντεξαν! Το πάλεψαν και βγήκαν νικητές. Και... παραλίγο και πρωταθλητές. Ιδιαίτερα την περίοδο στα μισά του δρόμου, όταν τα οικονομικά προβλήματα πήγαν να λυγίσουν την προσπάθεια, ήθελε παλικαριά να περάσεις μέσα από τ' αγκάθια.
Κάποιοι έβαλαν... μπέτη και η ομάδα πάτησε και πάλι στα πόδια της. Πάλεψε με το προσκήνιο και το παρασκήνιο της Β' Εθνικής ενός πρωταθλήματος μαραθωνίου 42 αγωνιστικών! Με κρητική ψυχή στην ομάδα, με κρητική ψυχή στο τεχνικό τιμ και τη διοίκηση. Όλοι στάθηκαν παλικάρια. Ακόμα και στο τελευταίο ματς, όπου το άγχος ήταν... υπερβολικό, ο Εργοτέλης τα κατάφερε γιατί δεν μπορούσε αυτή η ομάδα να μείνει έξω. Δεν το ήθελε ούτε η... ροή των πραγμάτων και ακόμα και με ήττα θα μπορούσε να πάρει την άνοδο στη Σούπερ Λίγκα.
Το κρητικό ποδόσφαιρο μπορεί να είναι υπερήφανο, γιατί για πρώτη φορά θα έχει τρεις ομάδες στη Σούπερ Λίγκα. Όταν ολόκληρη Θεσσαλονίκη έχει μόνο δύο και... παίζεται αν θα αποκτήσει και τρίτη, καθώς ο Ηρακλής θα διεκδικήσει την άνοδό του στα μπαράζ. Και αν μέσα σε όλο το σκηνικό που διαμορφώνεται προστεθεί και η παρουσία Επισκοπής και ΑΟΧ στη Β' Εθνική, νομίζουμε ότι αυτό που ζούμε είναι ένα μικρό θαύμα!
