Είμαι λίγο περίεργος χαρακτήρας. Έχω, βλέπετε, την κακή συνήθεια, όταν συμβαίνει κάτι καλό, να προβληματίζομαι, σκεφτόμενος τα αρνητικά - ε ναι, ποτέ το νόμισμα για οτιδήποτε δεν έχει μια μονάχα όψη. Και όταν συμβαίνει κάτι κακό, να σκέφτομαι τα όποια θετικά και να αντλώ όσο μπορώ αισιοδοξία.
Του Μπάμπη Σαββίδη
Σήμερα λοιπόν είναι μια από τις μέρες εκείνες που ισχύει η πρώτη περίπτωση. Έχει συμβεί επιτέλους κάτι καλό για τη Σητεία, το νομό Λασιθίου και την Κρήτη. Αλλά εγώ έχω όρεξη να γκρινιάξω. Και να γκρινιάξω πάρα πολύ!
Για να τα κάνουμε όμως πενηνταράκια, που λέει και ο σοφός λαός. Είχαμε, λοιπόν, μια θετική επιτέλους εξέλιξη για ένα έργο-γεφύρι της Άρτας στο νομό Λασιθίου.
Το γεφύρι της κουβέντας μας πέφτει στα ανατολικά, εκεί στο Χαμέζι, προς Σητεία. Ξέρετε πού. Εκεί «στην καταραμένη εσχατιά που με... φέρατε», που έλεγε δίχως ντροπή και με μπόλικη αγανάκτηση μια ψυχή κάποτε. Πρώην πρωθυπουργός ήταν και έχει κάνει και 2 τετραετίες...
Αλλά ας μείνουμε όμως στο προκείμενο.
Έγινε, που λέτε, νέα δημοπράτηση και μπαίνει καινούργιος εργολάβος για να τελειώσει την καινούργια, μεγάλη γέφυρα εκεί στο πολύπαθο οδικό έργο του ΒΟΑΚ Αυχήν Αγκαθιάς-Χαμέζι . Ναι, για εκείνη τη γέφυρα που μισοφτιάχτηκε πριν λίγα χρόνια και την τελευταία 3ετία-4ετία έχει μείνει γιαπί!
Δε ξέρω πόσοι από εσάς έχει τύχει να περάσετε από το σημείο, αλλά δεν έχω ξαναδεί τόσο γελοία θλιβερό θέαμα. Περνάς από τον παλιό εθνικό δρόμο. Είσαι στη στενούρα. Αν έχεις πέσει πίσω από κανένα φορτηγό, την έχεις βάψει και παλεύεις με τα νεύρα σου. Κι όπως αρχίζεις να κατηφορίζεις, βλαστημώντας το φορτηγατζή μπροστά, που βεβαίως δε φταίει απολύτως σε τίποτε, διότι πολύ απλά δεν έχει από πού αλλού να πάει ο έρμος, να σου το σοκ! Δίπλα, μέσα στον γκρεμό, στο κενό υψώνεται μια μισοτελειωμένη γέφυρα. Το απόλυτο ψυχολογικό χτύπημα, μιλάμε.
Είναι εκεί. Μπροστά σου. Στέκεται για να σου θυμίζει, κακότυχε Λασιθιώτη, κακότυχε Κρητικέ, κακότυχε φορολογούμενε, το πόσο γραμμένο σε έχουν γενικώς. Οι πολιτικοί, οι κυβερνώντες, οι εργολάβοι, οι επιβλέποντες των έργων και πάει λέγοντας...
Γιατί, αν δεν σε είχαν γραμμένο ξέρετε... πού, η "καταραμένη" κοιλαδογέφυρα θα είχε τελειώσει στην ώρα της. Κάτι χρονάκια πριν δηλαδή.
Αν δε σε είχαν γραμμένο, δε θα περίμεναν 4 χρόνια για να κάνουν νέα δημοπράτηση και να βάλουν νέο εργολάβο στη θέση του παλιού που απέτυχε.
Αν δε σε είχαν γραμμένο, ο προηγούμενος εργολάβος δε θα τα έκανε τόσο εύκολα θάλασσα με το έργο.
Αν δε σε είχαν γραμμένο θα δινόταν μια παραπάνω προσοχή στην επιλογή του συγκεκριμένου εργολάβου και κάθε εργολάβου σε αυτό το νησί και σε τούτη τη χώρα που καθυστερεί κα έχει μάθει την πατέντα να ζητά παρατάσεις επί παρατάσεων.
Παρατάσεις, σημειωτέον, που δίνονται αφειδώς από τα υπουργεία, την Περιφέρεια, τους Δήμους, αναλόγως ποιανού είναι το έργο. Ποιος βεβαίως πληρώνει το κόστος των παρατάσεων που όλως τυχαίως συμφέρουν τόσο πολύ τους εργολάβους; Μα εσύ, που σε έχουν γραμμένο...
