Αν οι πειρατές του εθνικού ασυνείδητου δεν ήταν σε θέση να απειλήσουν με την αρπαγή των ονείρων μας, δεν θα ζούσαμε στην Ελλάδα της κρίσης, αλλά σε μία μυθική χώρα. Μοιάζουν με μαύρους καβαλάρηδες που σκορπούν τον φόβο. Απειλούν ανοικτά! Δεν φοβούνται να μιλήσουν για ξερονήσια, για στρατόπεδα αναμόρφωσης της ιδεολογικής μας ταυτότητας. Δεξιά και αριστερά άκρα εφάπτονται σε ένα σημείο: Στην αντίληψή τους ότι ουδείς άλλος δικαιούται να ομιλεί!
Βγήκαν μέσα από τις μαύρες σελίδες της κρίσης. Μοιάζουν με καρικατούρες από παλιά κόμικς και όχι με αληθινούς ανθρώπους. Κι ύστερα, όταν τους πλησιάζεις από κοντά και τους πιάνεις, διαπιστώνεις έντρομος ότι πρόκειται για ανθρώπους με σάρκα, αίμα και κόκκαλα. Κάτι είναι λάθος, λες. Όχι γιατί εσύ δεν συμφωνείς μαζί τους, αλλά διότι εκείνοι σε απειλούν ότι στο μέλλον θα σε φιμώσουν. Και μάλιστα παίζοντας στο δικό σου παιγνίδι, αυτό της Δημοκρατίας και της εκπροσώπησης. Απειλούν να σε κρεμάσουν με το σκοινί που εσύ θα τους έχεις δανείσει.
Δεν πάει πολύς καιρός απ' όταν είδαμε στον ΣΚΑΙ έναν βουλευτή τη Χρυσής Αυγής να μας λέει περήφανος ότι υποστηρίζει την Ευγονία. Έλεγε ο άνθρωπος από ένα δημόσιο μέσο (δημόσιο μέσο είναι το ραδιόφωνο και η τηλεόραση όταν εκπέμπουν ελεύθερα) τα επιχειρήματά του υπέρ της... ευγονικής δημοκρατίας. «Οι νόμοι της Φύσης απαιτούν την εξάλειψη των ακατάλληλων. Η ανθρώπινη ζωή αξίζει μόνο όταν μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία ή στο είδος», έλεγε πριν πολλές δεκαετίες ο Μάντισον Γκραντ. Κρίμα, τότε δεν υπήρχαν Έλληνες δημοσιογράφοι να αναδείξουν με τόση δεξιοτεχνία τις θέσεις του.
Προχτές είδαμε τον κ. Τσίπρα να κάθεται δίπλα σε έναν «φιλόσοφο» της αριστεράς, τον κ. Ζίζεκ. Ο φιλόσοφος είναι τόσο ένθερμος υποστηρικτής του κ. Τσίπρα που δήλωσε μπροστά στον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και εκατοντάδες θεατές: «Εάν (οι άνθρωποι) δεν στηρίξουν ΣΥΡΙΖΑ, τότε σύμφωνα με το όραμά μου για το δημοκρατικό μέλλον, όλοι αυτοί θα πάρουν από εμένα ένα εισιτήριο πρώτης θέσης χωρίς επιστροφή για gulag». Μην ρωτήσετε τι έκανε εκείνη την ώρα ο κ. Τσίπρας. Αν αντέδρασε, δηλαδή.
Είναι πολλά τα περιστατικά που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και τα οποία θα αποδείκνυαν ότι ακραίες θέσεις κερδίζουν συνεχώς έδαφος. Κάποιοι θα μας πουν ότι η ακροδεξιά δεν είναι το ίδιο με την ακροαριστερά. Να θυμηθούμε να τους στείλουμε τις απόψεις μας επί του θέματος την ώρα που θα μας «δένει» ένα από τα δύο άκρα. Όσοι γεύτηκαν στο παρελθόν τα gulag στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού δεν πρέπει να είχαν καλύτερες αναμνήσεις από τους «ελεύθερους κατασκηνωτές» των ελληνικών ξερονησιών.
Όλα αυτά δεν γεννήθηκαν από μόνα τους. Υπήρξαν κυβερνήσεις του αστικού χώρου που κακοποίησαν την Δημοκρατία. Που ξεφτίλισαν τους θεσμούς και απογοήτευσαν τον λαό. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών για ό,τι έχει συμβεί, ούτε και για το γεγονός ότι φαίνεται να έχουμε κολλήσει στον βάλτο.
Δυστυχώς, είμαστε όλοι μας συνταξιδιώτες σε ένα ταξίδι που δεν γνωρίζουμε τον προορισμό του. Η Οικονομία δεν μπορεί να δώσει λύσεις υπό αυτές τις συνθήκες. Δεν είναι οικονομικό το πρόβλημα της Ελλάδας. Είναι κυρίως πολιτικό». Και γι αυτό είναι πιο επικίνδυνο...
Θανάσης Μαυρίδης
