Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση είχαμε χθες με μια παρέα. Με καφεδάκι, την αγαπημένη... φράπα στο χέρι, φραπές που μετά βεβαίως έγινε μπιρίτσα - έκανε άλλωστε και ζέστη και κατέβαινε η άτιμη -, είπαμε να φιλοσοφήσουμε λιγάκι. Ε, ξέρετε πώς πάει τώρα. Για φιλοσοφία ξεκινάς, σε αμπελοφιλοσοφία καταλήγεις.
Του Μπάμπη Σαββίδη
Να μη σε κουράζω όμως, αγαπητέ αναγνώστη, θέμα συζήτησης ήταν ένα: Οι επιστημονικές έρευνες, θέμα που αναδείξαμε αναλυτικά εδώ στη "Ν.Κ." σε σχέση με την καταγωγή των Μινωιτών. Όπως υποψιάζεστε, πολυπληθής ήταν η παρέα. Ο καθένας άρχισε το λοιπόν το μακρύ και το κοντό του.
«Ναι, ρε, ορίστε. Πάντα τα έλεγα εγώ και με κοροϊδεύατε, πως οι Κρητικοί είμαστε όλοι Μινωίτες. Ε, είδατε που τα λένε τώρα και οι επιστήμονες μέσα από γενετικές εξετάσεις;», λέει ο ένας με τα στήθη φουσκωμένα από περηφάνια για την αρχαία καταγωγή του... Λασιθιώτης μάλιστα, δε σταμάτησε να μας επαναλαμβάνει μια ειδική επισήμανση της επιστημονικής έρευνας. Πως, ειδικά οι Λασιθιώτες, είναι συντριπτικά, μιλάμε για ποσοστό 98%, Μινωίτες...
«Ορίστε, ρε. Ευρωπαίοι είμαστε κι ήμασταν πάντα εδώ στην Κρήτη. Το λένε και οι επιστήμονες. Τι βλακείες μας ξεφουρνίζανε λοιπόν κάποιοι τα προηγούμενα χρόνια; Ότι δήθεν είμαστε πρωτοξάδερφοι με τους Αιγύπτιους, τους Βορειο-Αφρικανούς, τα αραβικά φύλα και δεν ξέρω κι εγώ τι», πετάγεται η άλλη. Με την παρέα βέβαια να της θυμίζει πως εσχάτως δεν έχει και ιδιαίτερους λόγους να αισθάνεται τόσο περήφανη που είναι βέρα - από κούνια και προπάππου μέχρι τα χρόνια του Μίνωα - Ευρωπαία! Ο νοών φυσικά νοείτω!
«Τρίχες κατσαρές... Μπαρμπούτσαλα», πετάγεται ένας τρίτος. Πιο ψαγμένος, και με πιο περίεργες αναζητήσεις, είναι η αλήθεια, είχε μια τελείως διαφορετική εκδοχή, κόντρα στην επιστημονική έρευνα. «Ο Μιχαλοδημητράκης και οι υπόλοιποι λένε τη μισή αλήθεια. Τι πάει να πει αυτόχθονες; Οι Μινωίτες ξέρουμε από πού ήρθαν... Από την Ατλαντίδα, όπως και οι Αιγύπτιοι», μας λέει. Ψιλοκουφαινόμαστε εμείς, κατεβάζουμε μερικές γουλιές παγωμένη μπιρίτσα. Κι η συζήτηση συνεχίζει δυναμικά...
Αφού αναλύσαμε, και το παίξαμε παντογνώστες, όλοι μας ανεξαιρέτως, να σου έρχεται στην παρέα μια τύπισσα. Άγνωστη, από μια διπλανή παρέα. «Την ενοχλήσαμε με τις φωνές και τις αναλύσεις μας», σκέφτηκα μέσα μου, κι ήρθε να μας κάνει παρατήρηση. Αμ δε. Παρέμβαση ήθελε να κάνει. Και τι παρέμβαση; Μας έστειλε όλους αδιάβαστους...
Έρχεται που λέτε, μας ρίχνει ματιά και μετά ρίχνει στο τραπέζι μια εφημερίδα, γαλλική παρακαλώ. Κοιτάζω-ξανακοιτάζω. «Μα τι θέλει να πει η ποιήτρια», σκέφτομαι. Η τύπισσα, Ελληνογαλλίδα, όπως μας εξήγησε, μας έδειξε μια φωτογραφία. Ήταν από τη Συρία. Μια απίστευτα σοκαριστική φωτογραφία. Όπου κάποιος, αντάρτης μάλλον, απεικονίζεται να βγάζει - ναι, να βγάζει (!) - την καρδιά από το πτώμα ενός νεκρού Σύρου στρατιώτη...
«Το θέμα», μας λέει με σοβαρή φωνή, «παιδιά, δεν είναι από πού καταγόμαστε όλοι. Και πώς εξελιχθήκαμε μέχρι σήμερα ο κάθε λαός. Το κάθε έθνος. Η ανθρωπότητα. Το θέμα είναι αυτό. Κοιτάξτε τη φωτογραφία αυτή κι αναρωτηθείτε. Μα τελικά έχουμε εξελιχθεί; Ή εξελισσόμαστε ως ανθρωπότητα προς τα πίσω;».
Βουβαθήκαμε. Μείναμε αγάλματα. Με μια φωτογραφία και λίγα λόγια τα είχε πει όλα...
Αλήθεια, βρε παιδιά, αλήθεια, αγαπητέ μου αναγνώστη: από τους αρχαίους Μινωίτες μέχρι σήμερα έχουμε εξελιχθεί; Ναι, έχουμε τις αυτοκινητάρες μας, τα κινητά μας, τα κομπιούτερ. Αλλά έχουμε πάει μπρος ή πίσω στη νοοτροπία; Πάντως να είστε σίγουροι.
Αν ζούσε σήμερα ένας οποιοσδήποτε κάτοικος της μεσαιωνικής Ιερουσαλήμ, τότε που χριστιανοί, μουσουλμάνοι, εβραίοι, συνυπήρχαν ειρηνικά, και έβλεπε το σημερινό θρησκευτικό φανατισμό, την έλλειψη ανθρωπιάς, τη μισαλλοδοξία κάθε μορφής, θα κουνούσε το κεφάλι... Επιδεικτικά και ειρωνικά για τον εξελιγμένο μας σήμερα κόσμο...
