Α Π Ο Ψ Η
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
Τρώμε πατάτες Αιγύπτου, πολλές φορές βαπτισμένες σε Μεσαράς ή Μαλίων. Ελάχιστες ποσότητες υπάρχουν όμως στην πραγματικότητα σε κρητική πατάτα για τις τεράστιες ανάγκες των καταναλωτών στην Κρήτη.
Τρώμε σπορέλαια, που υποτίθεται ότι είναι «ελαφρύτερα στο τηγάνι» και «πιο υγιεινά». Μπούρδες! Αλλά το κρητικό ελαιόλαδο- "φάρμακο" το απολαμβάνουν οι ξένοι, που τους το στέλνουμε τυποποιημένο ή χύμα. Και βλέπουμε ότι περιφερειάρχης, αντιπεριφερειάρχες, περιφερειακοί σύμβουλοι και εξαγωγείς ελαιολάδου διοργανώνουν διαρκώς χρυσοπληρωμένες από το δικό μας υστέρημα αποστολές στην Κίνα, την Ουκρανία και αλλού, για να προωθήσουν, λέει, το ελαιόλαδο της Κρήτης!
Τρώμε σάπια φρούτα από το εξωτερικό, αλλά ακόμα και τα παιδιά μας στα σχολεία τα "μαθαίνουν", λέει, οι παράγοντες του κράτους να τρώνε "υγιεινά", με σάπια φρούτα άγνωστης προελεύσεως, βαπτισμένα σε χημικά, συρρικνωμένα από την πολυκαιρία. Την ίδια ώρα, ψάχνουμε φρούτα δικά μας, η αλήθεια είναι αυτή. Αλλά δε βρίσκουμε!
Τρώμε σταφίδες Τουρκίας την ώρα που η κρητική σουλτανίνα, εξαιρετικής διατροφικής αξίας και ποιότητας, φεύγει στο εξωτερικό. Μάλιστα, υπάρχουν πολλοί παραγωγοί που, ενώ παρέδωσαν στην ΚΣΟΣ από τον Προφήτη Ηλία πάρα πολύ καλή σταφίδα, δεν την έχουν πληρωθεί ακόμα...
Πίνουμε κρασιά χύμα από Χιλή, Αργεντινή, αλλά και χώρες των Βαλκανίων. Κρασιά που έρχονται στη χώρα μας και βαφτίζονται ακόμα και κρητικά για να καταλήξουν στα βαρέλια ταβερνιάρηδων και ξενοδοχείων. Και έχουμε περιστατικά κατά τα οποία στα τρία ποτηράκια έχει αρχίσει το κεφάλι να πονάει περίεργα, και την άλλη μέρα το κεφάλι πονάει τόσο πολύ, που σου έρχεται να το κοπανήσεις στον τοίχο και όσα παυσίπονα και να πάρεις δεν περνάει ο πονοκέφαλος με τίποτα. Όχι απλά "έχεις κάνει κεφάλι", είσαι στα πρόθυρα του εγκεφαλικού, χωρίς υπερβολή...
Πίνουμε ακόμα και ρακές πολλές φορές που μας "βαράνε" κατακέφαλα και μπορεί να έχουν έρθει και από κάποια βαλκανική χώρα...
Πίνουμε γάλα αγελαδινό. Συνήθως δε βρίσκουμε "100% ελληνικό" και αρκούμαστε στο Ολλανδίας, Ουκρανίας, Γερμανίας και αλλού. Άσε που το γάλα της αγελάδας δεν έχει καμία σχέση με την ποιότητα του αιγοπρόβειου που παράγουμε στην Κρήτη. Και τρώμε και τυριά φτιαγμένα από τέτοια γάλατα, ή γιαούρτια που μόνο γάλα που δεν έχουν, ενώ θα μπορούσαμε να έχουμε αυτάρκεια στα τυροκομικά προϊόντα.
Πού θέλω να καταλήξω; Αν εμείς ως Κρήτη καταναλώναμε τα δικά μας προϊόντα, θα είχαμε σώσει τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους. Αν εμείς ως καταναλωτές απαιτούσαμε μόνο κρητικά προϊόντα, θα είχαμε εκτοπίσει από την αγορά τους κερδοσκόπους και τους απατεώνες. Όχι εξαγωγές. Μόνο παραγωγή και αυτοκατανάλωση. Και ας έρχονται τα εισαγόμενα. Όσο θα καλύπτονται οι ανάγκες μας από την ντόπια παραγωγή, δε θα αγοράζουμε εισαγόμενα. Θα επιστρέφουν ληγμένα από 'κει που ήρθαν.
Και το κυριότερο; Υγεία. Θα διασφαλίζαμε την υγεία μας. Χωρίς μεταλλαγμένα. Χωρίς συντηρητικά. Με την κρητική σταφίδα να κάνει θραύση στα σχολεία. Τα δικά μας φρούτα και λαχανικά στα σπίτια μας, για τα παιδιά μας. αιγοπρόβειο γάλα και κρέας, κοτόπουλα, κουνέλια, χοιρινά, όλα τα δικά μας προϊόντα, για τις δικές μας ανάγκες.
Η Κρήτη θα παράγει για τους Κρητικούς. Από την παραγωγή στην αυτοκατανάλωση. Και οι ξένοι ας βρουν αλλού αγοραστές για τα διατροφικά τους τερατουργήματα.
