Και ξαφνικά η κοινωνία στράφηκε εναντίον των καθηγητών... Οι ευσυνείδητοι εκπαιδευτικοί νιώθουν -δικαίως- πικραμένοι. Οι ασυνείδητοι νιώθουν -αδίκως- πικραμένοι.
Της Ελένης Σταυρουλάκη
Οι ευσυνείδητοι δεν μπορούν να καταλάβουν από πού πηγάζει όλη αυτή η οργή της κοινωνίας απέναντι στον κλάδο τους. Νιώθουν αδικημένοι, επειδή οι ίδιοι έκαναν το καλύτερο για τη μόρφωση κάποιων χιλιάδων παιδιών και δεν τους το αναγνωρίζει κανείς. Ξαφνικά αντιμετωπίζονται σαν να είναι η πηγή όλων των δεινών.
Οι ασυνείδητοι, επίσης, δεν μπορούν να καταλάβουν από πού πηγάζει όλη αυτή η οργή της κοινωνίας απέναντι στον κλάδο τους. Νιώθουν αδικημένοι, επειδή η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών κάνει το καλύτερο για τη μόρφωση κάποιων χιλιάδων παιδιών, αλλά το σύστημα είναι τέτοιο που η δουλειά τους δε φαίνεται.
Έχουν δίκιο; Έχουν άδικο; Πού σταματάει ο μύθος και πού αρχίζει η πραγματικότητα; Ποιος φταίει; Τι φταίει; Το δημόσιο σχολείο βάλλεται; Τι κάνουν; Τι κάνουμε; Σε μια κοινωνία που έχουμε μάθει να κάνουμε τα εύκολα δύσκολα και τα απλά περίπλοκα, είναι φυσικό να υπάρχουν μόνο ερωτήσεις και ποτέ απαντήσεις.
Κι όμως, η απάντηση είναι απλή: Το πρόβλημα στο δημόσιο σχολείο άρχισε από τότε που ο εκπαιδευτικός έχασε το κύρος του. Το πρόβλημα στο δημόσιο σχολείο θα υπάρχει, όσο το κύρος των εκπαιδευτικών παραμένει καταβαραθρωμένο. Και ποιος φταίει που το κύρος των εκπαιδευτικών έχει πέσει στο ναδίρ; Η κυβέρνηση, θα πουν οι καθηγητές. Η κυβέρνηση που μας συκοφαντεί. Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.
Ωστόσο, ξέρουν οι εκπαιδευτικοί γιατί η κοινωνία είναι τόσο "ανοιχτή" στην υιοθέτηση των συκοφαντιών αυτών; Επειδή ο σύγχρονος δάσκαλος τής έχει δώσει πάρα πολλά δικαιώματα. Και όσο συνεχίζει να της δίνει, τόσο απέναντί του θα είναι η κοινωνία.
Δεν μπορεί να φοριούνται μπλουζάκια με το σύνθημα: «Τρεις λόγοι για να είσαι εκπαιδευτικός: Χριστούγεννα, Πάσχα, Καλοκαίρι», από νέους εκπαιδευτικούς. Δεν μπορεί να υπάρχουν ιδιαιτερατζήδες ξακουστοί σε κάθε σχολείο, οι οποίοι δε διστάζουν να κάνουν μαθήματα επί πληρωμή ακόμα και σε παιδιά του λυκείου τους. Δεν μπορεί να κυκλοφορούν φήμες ακόμα και για θεολόγους που κοιμούνται με ανήλικες μαθήτριες και το σχολείο να αδιαφορεί για το αν υπάρχει και φωτιά εκτός από τον καπνό. Δεν μπορεί οι εκπαιδευτικοί να μένουν ατιμώρητοι, ακόμα και όταν γίνονται επώνυμες και αποδείξιμες καταγγελίες εναντίον τους.
Δε γίνεται να καλείς την κοινωνία να προασπιστεί ένα τέτοιο δημόσιο σχολείο και να έχεις την ψευδαίσθηση ότι θα ανταποκριθεί. Πολύ περισσότερο, μάλλον, ότι η προάσπιση επιλέγεται να γίνει μέσα στην περίοδο των πανελλαδικών εξετάσεων.
