...Τις νύχτες που φοβόμουνα μου κράταγες το χέρι.
Και περπατούσαμε μαζί μέσα στο παραμύθι...
Μεγάλωσες, μεγάλωσα κανένας πια δεν ξέρει...
Να μπει στο φόβο του αλλουνού να τον εξαφανίσει...
...Δεν έχω άλλες συμβουλές και σου ζητώ συγγνώμη.
Για όσα ήμουν σίγουρος και εσύ διαφωνούσες...
Κανείς δεν ξέρει αύριο το τι μας ξημερώνει
Και εσύ το έβλεπες αυτό και επαναστατούσες...
