Δεν είναι η πρώτη φορά. Ούτε η τελευταία. Το εγκληματικό πάνθεον γνωρίζει πολλές τέτοιες και παρόμοιες περιπτώσεις. Δεν είναι οι δράστες ιδιαιτέρως ευφυείς. Ούτε τα θύματα είναι ενός κατώτερου θεού. Απλώς οι μεν γνωρίζουν κάποιες απλές αλήθειες, όπως οι παρακάτω. Οι δε εκδηλώνουν εύκολα την επιθυμία τους να πάρουν κάτι παραπάνω από αυτό που αναμένεται.
Στους καιρούς της κρίσης οι δράστες αυξάνονται. Οι έχοντες μέσο νου και κάποιες γνώσεις σπέρνουν σκόπιμα ελπίδες με μεγαλύτερη ευχέρεια. Είναι βασικός κανόνας. Όσα μας λείπουνε και όσο μας λείπουνε τόσο πιο πολύ φτιάχνουμε όνειρα και ψευδαισθήσεις.
Υπάρχει και η άλλη πλευρά. Όσο λιγότερο κόβει ο νους, τόσο πιο άνετα καταφεύγει στη ληστεία, στην κλοπή, στον εκβιασμό και στη βία.
Σίγουρα πρέπει να επιβληθούν αυστηρές ποινικές κυρώσεις. Σίγουρα οι κυρώσεις πρέπει να επιβληθούν το συντομότερο δυνατό. Καμιά επιείκεια. Και ιδίως καμιά εκμετάλλευση μιας βαθιάς ριζωμένης αντίληψης που κυριαρχεί στις Διωκτικές Αρχές. Πως, δήθεν, πιο επικίνδυνος είναι ο κλέφτης από τον απατεώνα.
Και κάτι πιο αποτελεσματικό. Πέρα από τις ποινικές κυρώσεις. Πρέπει να ξεκινήσει μια πλατιά ενημέρωση του κοινού. Πρέπει να αποκαλυφθούν οι μέθοδοι εξαπάτησης σε βάρος των αθώων και αφελών. Και το κυριότερο. Σήμερα υπάρχουν όλες οι σύγχρονες τεχνικές ανακάλυψης του προϊόντος της απάτης. Κανένας δράστης τέτοιων οδυνηρών εγκλημάτων δεν πρέπει να ελπίζει πως κάπου, κάποτε, θα μπορεί να διασώσει τον πλούτο του. Το βρόμικο πλούτο του. Δεν υπάρχουν πια πλυντήρια.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
