Δεν πρόκειται να είναι χιλιάδες. Πέρασαν εκείνες οι εποχές. Άλλωστε, στο μεταξύ γενήκανε πολλά λάθη. Μαζεύτηκαν πολλές αμαρτίες. Πολλοί γονάτισαν. Αρκετοί κιότεψαν. Δεν είναι λίγοι που δραπέτευσαν.
Κάποτε ηγεμόνευε. Αυτό καθόριζε τις εξελίξεις. Είτε βρισκόταν στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση. Είχε δύναμη ο λόγος του. Διατύπωνε τολμηρές προτάσεις. Έπαιρνε αυτό τις πρωτοβουλίες των εξελίξεων. Κανένας δεν μπορούσε να το προσπεράσει. Το μεγάλο προνόμιό του; Ένας ηγέτης λαμπερός. Στοχαστικός με ματιά σε όλο τον κόσμο. Άστραφτε και βρόνταγε. Κυριαρχούσε. Μαγνήτιζε. Και άλλαξε πολλά.
Πρόκειται για το ΠΑΣΟΚ. Υπέστη δύο διαδοχικές συντριπτικές ήττες. Με ταπεινωτικά ποσοστά. Και με ακόμα χειρότερες δημοσκοπικές επιδόσεις. Ο ιδεολογικός και κοινωνικός χώρος του δεν έχει υποστεί καθιζήσεις και μειώσεις. Πολλοί από όσους το εγκατέλειψαν, οι περισσότεροι, όσο και αν λοξοκοίταξαν, πορεύονται με βήματα αναμονής.
Όσοι πιστοί, ας προσέλθουν. Μόνο που όσοι επιχειρήσουν αυτό το βήμα οφείλουν να το πραγματοποιήσουν στοχαστικά. Ο πολιτικός του χώρος έχει κληρονομήσει την πιο βαριά κληρονομιά. Και τώρα διαχειρίζεται τα ελάχιστα.
Όσοι προσέλθουν ας κοιτάξουν πάνω από το μπόι τους. Ας αναζητήσουν πιο πλατείς ορίζοντες. Στην κοινωνία και στην πολιτική. Δε χρειάζεται να επαναλάβουν τον πολιτικό λόγο του 1974. Ούτε και να τον απαρνηθούν. Η κοινωνία σήμερα έχει μεγάλα προβλήματα. Με δύο μεγάλες αιχμές. Την ανεργία που υπερέβη τα εσκαμμένα. Και τη νεολαία που καταφεύγει στο εξωτερικό.
Αν αυτός ο πολιτικός χώρος, ο χώρος του ΠΑΣΟΚ, δε δώσει πειστικές απαντήσεις στα καυτά αυτά προβλήματα, δεν έχει τίποτε άλλο παρά να διαχειριστεί μια μεγάλη κληρονομιά που στα χέρια τους κατάντησε μικρή.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
