Ο συνδικαλισμός, έτσι άρρωστος που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, είναι αποτέλεσμα του λαϊκισμού της κομματοκρατίας που τον χρησιμοποίησε για να αναδεικνύει και να διατηρεί τα κυβερνητικά κόμματα στην εξουσία. Δυστυχώς, τα κόμματα αυτά καπηλεύονται την εξουσία εις βάρος του πολίτη, του έθνους, του κράτους και της χώρας, είτε μόνα τους είτε σε συνασπισμό, όπως συμβαίνει τώρα. Καταχράστηκαν και κακοδιαχειρίστηκαν τον πλούτο της χώρας, την οποία έχουν καταχρεώσει, καταστρατήγησαν το Σύνταγμα, διέφθειραν το λαό και παραποίησαν την εντολή του με καλπονοθευτικούς νόμους.
Αυτοί οι άνομοι έρχονται τώρα, ενδιαφερόμενοι τάχα για το κοινωνικό συμφέρον, να εφαρμόσουν νόμους στρατιωτικής βίας για να εξουδετερώσουν αυτό που οι ίδιοι δημιούργησαν. Δυστυχώς, υπό τις παρούσες συνθήκες, η παράνομη πράξη των συνδικαλιστών έρχεται να εκφράσει το λαϊκό αίσθημα όχι τόσο διότι ο λαός πιστεύει στο δίκαιο των συνδικαλιστών, από τους οποίους άλλωστε έχει ταλαιπωρηθεί και αδικηθεί και στο παρελθόν, αλλά διότι αποτελεί το μικρότερο κακό έναντι του επιτελούμενου κακουργήματος εκ μέρους της εξουσίας, σε βαθμό μάλιστα προδοσίας.
Η αγανάκτηση του κόσμου έναντι του κράτους δε σημαίνει αποδοχή των συνδικαλιστικών τακτικών, αλλά είναι κυρίως ένας έμμεσος τρόπος διαμαρτυρίας, καθόσον ο άμεσος θα ήταν να ξεσηκωθεί έναντι στην εθνική προδοσία, όπως επιτάσσει το άρθρο 120 του Συντάγματος. Δυστυχώς ο λαός αυτός είναι παραπλανημένος, ευρίσκεται σε σύγχυση και είναι ευνουχισμένος, ώστε να μην μπορεί να αντιδράσει.
Έχουν ήδη καταλύσει την κοινή αίσθηση περί δικαίου και όσοι το επικαλούνται για να κρίνουν τους συνδικαλιστές θα έπρεπε πρώτα να το επικαλεστούν για να κρίνουν τους άρχοντες. Αυτό αποτελεί τραγωδία και δε λύνεται με λογικά και νομικίστικα δήθεν επιχειρήματα, αλλά θέλει αρετή και τόλμη ή, όπως λέει ο Ελύτης, «...για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ, θέλει νεκρούς χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς, θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους».
Του Ηλία Σταμπολιάδη
Καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης
