Μας εντυπωσιάζουν με το κελάιδισμα, τα χρώματα και την ομορφιά τους. Τα μικρόσωμα αυτά πουλάκια μάς συντροφεύουν και μας δίνουν χαρά και ηρεμία όλη την ημέρα, με αντάλλαγμα λίγη τροφή και φροντίδα.
Τα καναρίνια κατάγονται από τα Κανάρια Νησιά του Ατλαντικού Ωκεανού και από εκεί έχουν πάρει και το όνομά τους. Τα διάφορα είδη καναρινιών προέρχονται από ένα μόνο αρχικό είδος, τον σπίνο των Καναρίων (Serinus canaria), αντιπροσώπους του οποίου μπορούμε να δούμε και να ακούσουμε ακόμη και σήμερα στα Κανάρια Νησιά.
Από το 1474, μετά την κατάκτηση των Καναρίων Νήσων, Ισπανοί ναύτες μετέφεραν αυτό το φτερωτό τραγουδιστή στην Ιβηρική Χερσόνησο ξεχωρίζοντάς τον από άλλα πουλιά για το ασυνήθιστο κελάηδισμά του. Πάντως δεν είναι οι πρώτοι, γιατί όταν εισέβαλαν στο εσωτερικό του νησιού βρήκαν πολλά τέτοιου είδους πουλιά στα κλουβιά των ιθαγενών. Οι Ισπανοί ναύτες όταν γύριζαν στην πατρίδα τους έπαιρναν μαζί τους τα πρασινοκίτρινα καναρίνια, που τα δώριζαν σαν πολύτιμα και σπάνια δώρα ή τα πουλούσαν ακριβά.
Τα καναρίνια είναι καθαρά, ήρεμα και δε χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα, δεν τους αρέσει όμως να τα αγγίζει κάποιος. Ο μελωδικός και ευχάριστος ήχος που βγάζουν όταν τραγουδάνε είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους. Επίσης είναι το πιο ευαίσθητο αλλά και δυνατό σημείο τους, αφού αν αρρωστήσουν σταματούν να κελαηδούν μέχρι την επόμενη άνοιξη. Από τους πρώτους μήνες της ζωής τους, κυρίως τα αρσενικά, αρχίζουν να κελαηδούν. Τα καναρίνια έχουν μάθει να ζουν μέσα στο κλουβί και γι' αυτό δεν φημίζονται ως κοινωνικά πουλιά. Η ζωή τους είναι ευχάριστη μέσα στο κλουβί. Για καλύτερη επιβίωση των καναρινιών τα αρσενικά θα πρέπει να βρίσκονται σε ξεχωριστά κλουβιά από τα θηλυκά για να αποφύγουμε τυχόν συγκρούσεις. Για να έχουν όμως παρέα, τα κλουβιά είναι καλό να βρίσκονται σε κοντινή απόσταση.
Μόνο από την εμφάνιση δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το φύλο στα καναρίνια. Κατά την περίοδο αναπαραγωγής όμως μπορούμε από τη συμπεριφορά να διακρίνουμε εύκολα το φύλο. Τα αρσενικά είναι ιδιαίτερα "ομιλητικά" αυτή την εποχή και ταυτόχρονα η κλοάκη τους μεγαλώνει και προεξέχει. Τα καναρίνια είναι σχετικά εύκολο να αναπαραχθούν στο σπίτι, αρκεί να είναι υγιή ενήλικα, να υπάρχει άφθονο φαγητό και νερό και μια φωλιά και υλικά για να τοποθετήσουν τα αβγά μέσα στη φωλιά. Μια εκτεταμένη φωτοπερίοδος (όπως η άνοιξη) είναι συνήθως η αρχή της αναπαραγωγικής περιόδου. Για να αποφευχθούν τραυματισμοί στο θηλυκό, το ζευγάρι πρέπει να μείνει μαζί στο ίδιο κλουβί μόνο κατά την περίοδο αναπαραγωγής και όχι νωρίτερα. Το θηλυκό γεννάει 3-5 αυγά, που επωάζει για περίπου 14 μέρες. Τα μικρά γεννιούνται χωρίς φτέρωμα και είναι έτοιμα να εγκαταλείψουν τη φωλιά σε 11-17 μέρες. Τα καναρινάκια ανατρέφονται και από τους δύο γονείς.
Μια φορά το χρόνο, στο τέλος της περιόδου αναπαραγωγής, τα καναρίνια αλλάζουν όλο τους το φτέρωμα. Αυτή την εποχή πρέπει να παίρνουν συμπλήρωμα με φαγητά πλούσια σε πρωτεΐνη, όπως λειωμένο σφιχτοβρασμένο αυγό, ψιλοκομμένο κοτόπουλο ή ειδική τροφή του εμπορίου (έντομα σε σκόνη). Τα κόκκινα καναρίνια πρέπει να παίρνουν σαν συμπλήρωμα λειωμένα καρότα, γλυκοπατάτες, φύλλα από σκούρα πράσινα λαχανικά ή καροτίνη (υπάρχει ειδική τροφή του εμπορίου). Η κυρίως τροφή είναι μια ποικιλία από ανάμεικτους σπόρους, ειδική για καναρίνια.
Αν στη ζωή ενός καναρινιού υπάρχει συνεχής πηγή στρες, όπως φόβος, ανταγωνισμός με άλλα καναρίνια στο κλουβί, μόλυνση ή κακός σχεδιασμός του κλουβιού, τότε τα φτερά δε σχηματίζονται σωστά και μπορεί να μείνει χωρίς φτέρωμα όλο το χρόνο. Όταν ο καιρός είναι κρύος τα καναρίνια πρέπει να μένουν μέσα στο σπίτι, σε σημείο που δεν υπάρχει ρεύμα αέρα. Το κλουβί πρέπει να είναι ευρύχωρο, ασφαλές και να έχει πολλά κλαδιά. Τα καναρίνια μπορεί να ζήσουν αν προσεχθούν από τον ιδιοκτήτη τους ως και 14 χρόνια περίπου.
Κελαηδούν μόνο τα αρσενικά καναρίνια. Οπότε, είναι φυσικό και επόμενο να προμηθεύεται κανείς θηλυκά μόνο όταν θέλει αναπαράγει και να εκθρέψει τα μικρά καναρινάκια, τα οποία αρχίζουν να βγάζουν τις πρώτες νότες πολύ νωρίς, σε ηλικία 2-3 σχεδόν μηνών. Αυτή η ηλικία είναι η πιο κρίσιμη διότι εδώ ακριβώς χρειάζεται η ανθρώπινη παρέμβαση προκειμένου να ασκηθούν τα μικρά στο καλό κελάηδισμα. Αυτή η βοήθεια συνίσταται στο το να βάλουμε δίπλα στα κλουβάκια τους ενήλικο αρσενικό-δάσκαλο που έχει ωραίο κελάηδισμα ή, αν αυτό είναι δύσκολο, βάζουμε σε λειτουργία ένα cd στo οποίo είναι καταγραμμένο ένα έντονο και περίτεχνο κελάηδισμα.
Τα μικρά καναρίνια θα είναι έτοιμα για να κελαηδήσουν τον περίτεχνο «ερωτικό σκοπό», με τον οποίο θα προσελκύσει το θηλυκό όταν φτάσει στην ηλικία των δώδεκα μηνών περίπου. Είναι πάμπολλες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες τα καναρίνια χάνουν ξαφνικά ή σταδιακά τη λαλιά τους και αυτή η αφωνία ως επί το πλείστον είναι μη αναστρέψιμη. Οι αιτίες είναι πολλές: προσβολή από παράσιτα, οξείες ή χρόνιες αναπνευστικές παθήσεις, χρόνιες πτερόροιες, υπερβολική πάχυνση, ξαφνικό σοκ που μπορεί να προκαλέσει η πτώση του κλουβιού και η επίθεση γάτας ή αρπακτικού.
Γράφει η Γωγώ Αποστολάκη
