Έχω την άποψη ότι οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς έχουν μπερδέψει τους ρόλους τους. Άσκησαν ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος σε βάρος του προέδρου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Κατά την άποψή τους οι υπεύθυνοι έχουν φουσκώσει τα στοιχεία για το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009.
Δεν είναι δουλειά της ποινικής δικαιοσύνης να μετράει, εκείνη, τα διάφορα δημοσιονομικά μεγέθη και να προτείνει, πάλι εκείνη, τα μέτρα δημοσιονομικής θεραπείας. Αυτά ανήκουν σε άλλες εξουσίες, που έχουν μάλιστα και τη δημοκρατική νομιμοποίηση. Δηλαδή, για όλα αυτά αποφασίζουν αυτοί που εκλέγει ο ελληνικός λαός. Και κανένας άλλος.
Από τις αρχές του Σεπτεμβρίου του 2009 έγραφα σ' αυτήν εδώ τη στήλη ότι τα δημοσιονομικά μεγέθη και στοιχεία, που παρουσίαζε η τότε κυβέρνηση, ήσαν ψευδή. Δεν είχα άλλη πηγή από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, σε μια πρώτη επεξεργασία τους. Και σε λίγους μήνες πάλι με βάση τα ίδια στοιχεία είχα προσδιορίσει το δημοσιονομικό έλλειμμα στο ύψος 15 με 16 τοις εκατό. Αυτό που δέχεται μέχρι σήμερα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Έτσι επιμένω να μην κατανοώ τις συγκεκριμένες ενέργειες των δύο συγκεκριμένων οικονομικών εισαγγελέων. Και σ' αυτό το σημείο έγκειται ο ουσιαστικός προβληματισμός μου. Έχουμε μια σύγχυση των λειτουργιών του πολιτεύματος. Έχουμε υπουργούς που διεκδικούν το δικαίωμα να αποφασίζουν αυτοί για το ποιος προφυλακίζεται ή όχι. Και έχουμε ακτιβιστές δικαστικούς λειτουργούς, που εκτιμούν ότι αντικείμενο της δικαστικής κρίσης τους είναι το ουσιαστικό περιεχόμενο της πολιτικής.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
