Τελικά αναρωτιέμαι σε αυτή τη χώρα πώς τόσο εύκολα η τρομοκρατία γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Και ναι, γνωρίζαμε πολύ καλά ότι μερικές από τις συνέπειες μιας παρατεταμένης οικονομικής ύφεσης που πλήττει μια χώρα είναι η έξαρση της τρομοκρατίας, με τραγικά αποτελέσματα σε κάποιες περιπτώσεις. Τελικά το περιστατικό στο εμπορικό κέντρο στο Μαρούσι για μια ακόμη φορά απέδειξε πόσο ανοχύρωτες είναι όλες οι δομές, δημόσιες αλλά και ιδιωτικές, στην Ελλάδα.
Πόσο εύκολο είναι άραγε στον καθένα από μας να μπει σε ένα χώρο και να σκορπίσει το θάνατο; Μάλλον στην Ελλάδα του 2013 θα ήταν εφικτό. Από την Κυριακή ακούω αλλά και διαβάζω όλους τους ειδικούς επί "τρομοκρατικών" θεμάτων και για μια ακόμη φορά απορώ. Τελικά, ορισμένοι αρέσκονται στο να τρομάζουν ένα ολόκληρο λαό με τις αναλύσεις τους, που αν τις λάβουμε σοβαρά μάλλον θα ταμπουρωθούμε στα σπίτια μας και θα περιμένουμε τον εχθρό. Όμως το ποιος είναι πραγματικά ο εχθρός της Ελλάδας είναι ένα ακόμα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί. Ο καθένας από μας έχει μπει, φαντάζομαι, στη διαδικασία να κάνει την αυτοκριτική του και μάλιστα ίσως για πρώτη φορά.
Όταν λοιπόν όλοι λάβουμε τις απαντήσεις από τον ίδιο μας τον εαυτό, θα καταλάβουμε επιτέλους ότι αυτή η γεμάτη σαπίλα νοοτροπία των προηγούμενων ετών εξακολουθεί να υπάρχει σε πολλές πτυχές της ελληνικής κοινωνίας.
Ακούσαμε τα ίδια για τη «17Ν», αργότερα για τον ΕΛΑ και σήμερα για τους «Πυρήνες της Φωτιάς». Κάποιοι μάλιστα να φανταστώ ότι έβγαλαν τις αναλύσεις τους από το χρονοντούλαπο και άρχισαν να τις πλασάρουν στα κάθε λογής «προβληματισμένα» ΜΜΕ των Αθηνών. Όχι, δεν είμαι ειδικός, ούτε έχω την απόλυτη γνώση για την ιστορία της ελληνικής τρομοκρατίας. Αυτό όμως που νιώθω και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει είναι ότι πλέον φοβάμαι να κινηθώ σε πολλά σημεία της Αθήνας, σε πολλά σημεία της Ελλάδας, αλλά ακόμα και στο σπίτι.
Τρομοκράτες, κλέφτες, διαρρήκτες, δολοφόνοι για λίγα ευρώ έχουν κατακλύσει την ελληνική κοινωνία και ας προσπαθεί η ΕΛ.ΑΣ. να αναλύει τους επιτυχημένους για την ίδια αριθμούς.
Όχι, κύριοι, οι Έλληνες έχουν ξυπνήσει όσο κι αν θέλετε να τους κοιμίσετε. Είναι απαίτηση πλέον η ασφάλεια να επιστρέψει στην κοινωνία. Δεν μπορούμε να ζούμε κάτω από αυτές τις συνθήκες. Πρέπει επιτέλους να τιμωρούνται παραδειγματικά όλοι αυτοί που με κάθε ευκολία μπαίνουν σε ένα εμπορικό κέντρο, σε ένα λούνα-παρκ, σε ένα γήπεδο και ετοιμάζονται να σκορπίσουν το θάνατο και τον τρόμο.
Οι Έλληνες ανέκαθεν ήταν λαός αγωνιστής, τώρα όμως κάποιοι επιχειρούν να τον φοβίσουν. Το πολιτικό σύστημα πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και για μια ακόμη φορά να προστατεύσει ουσιαστικά τον πολίτη αυτής της χώρας, που έχει μπει σε ένα μαραθώνιο και δε γνωρίζει καν ποιος θα είναι ο τερματισμός.
Ας είμαστε όλοι πιο σοβαροί όταν αναλύουμε ως «ειδικοί ξερόλες» τις πτυχές της τρομοκρατίας και ας σκεφτούμε ότι ανάμεσά μας κυκλοφορούν πολλοί που θα ήθελαν να χωθούν ακόμα περισσότερο στη σαπίλα της ελληνικής κοινωνίας. Τώρα όλοι εμείς πρέπει να τους σταματήσουμε πριν είναι αργά. Όχι, η ελπίδα υπάρχει και νομίζω ότι σε αυτό συμφωνούν πολλοί, μόνο που ξαφνικά τον Ιανουάριο του 2013 η ανασφάλεια έγινε πάλι τρομοκρατία...
Του Μάνου Δασκαλάκη
