default-image

Ταλαιπωρία για μια χαμένη βαλίτσα

Απόψεις
Ταλαιπωρία για μια χαμένη βαλίτσα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Την περιπέτεια που έζησε ψάχνοντας το δίκιο της για μια βαλίτσα που έγινε "καπνός" περιγράφει σε επιστολή της η φοιτήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Τμήμα Παιδαγωγικού Νηπιαγωγών Χρύσα Ευτυχιάκου. Η επιστολή, που απευθύνεται στο Τμήμα Υπεραστικών Συγκοινωνιών του υπουργείου Μεταφορών, κοινοποιείται επίσης στο ΚΤΕΛ Χανίων-Ρεθύμνου Α.Ε., το ΚΤΕΛ Ηρακλείου-Λασιθίου Α.Ε. και τις τοπικές εφημερίδες. Το κείμενο της επιστολής της φοιτήτριας έχει ως εξής:

«Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να σας γνωστοποιήσω σχετικά με τη δυσάρεστη εμπειρία μου κατά τη μετάβασή μου από την πόλη του Ηρακλείου Κρήτης στην πόλη του Ρεθύμνου με το ΚΤΕΛ. Συγκεκριμένα, το βράδυ της 7ης Ιανουαρίου 2013, ερχόμενη αεροπορικώς από την Αθήνα, όπου είχα μεταβεί για τις γιορτές των Χριστουγέννων, επιβιβάστηκα στο δρομολόγιο των 21:00 από το σταθμό που βρίσκεται στη Χανιώπορτα Ηρακλείου με σκοπό να μεταβώ στο Ρέθυμνο όπου μένω και σπουδάζω. Φτάνοντας στο Ρέθυμνο, καθώς πήγα να αποβιβαστώ σε ενδιάμεση στάση κοντά στο σπίτι μου και στο κέντρο της πόλης του Ρεθύμνου, διαπίστωσα ότι η βαλίτσα μου έλειπε από τον αποθηκευτικό χώρο του λεωφορείου και το ανέφερα στον οδηγό. Τότε ο οδηγός του λεωφορείου με προέτρεψε, με όχι και τόσο ευγενικό τρόπο - και παρ' όλη τη δικαιολογημένη αναστάτωσή μου - να μεταβώ στο κεντρικό σταθμό ΚΤΕΛ Ρεθύμνου για να διαπιστώσουμε τι έχει συμβεί, λέγοντάς μου "κοπελιά, έλα στα ΚΤΕΛ να δούμε τι έχει γίνει και βλέπουμε".

Αφού φτάσαμε στα ΚΤΕΛ, διαπίστωσα ότι τελικά πράγματι η βαλίτσα μου - η οποία περιείχε πράγματα μεγάλης χρηματικής αξίας αλλά και πανεπιστημιακά συγγράμματα και σημειώσεις απαραίτητα σε εμένα για την ολοκλήρωση των σπουδών μου - έλειπε από τον αποθηκευτικό χώρο του λεωφορείου και ως εκ τούτου είχε αδικαιολόγητα χαθεί.

«Δεν έγινε και τίποτα»

Και ενώ βρισκόμουν σε κατάσταση σύγχυσης και αλλοφροσύνης, μη μπορώντας να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς είχε συμβεί και καθώς ζητούσα εξηγήσεις από τον οδηγό και κάποιον υπάλληλο που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στα ΚΤΕΛ για την απώλεια των αποσκευών μου, ο οδηγός μου αποκρίθηκε προκλητικά: "Καλά, δεν έγινε και τίποτα. Δώσε μου το τηλέφωνό σου, κοπελιά, και αν είναι θα σε πάρω αύριο, αν βρεθεί η βαλίτσα".

Η απάντηση αυτή με έκανε να εκραγώ και στην απόγνωσή μου, όντας μόνη και αβοήθητη, αντιμετωπίζοντας την προκλητική αδιαφορία των υπαλλήλων του ΚΤΕΛ και του οδηγού, συμβουλεύτηκα φιλικό μου πρόσωπο, που είναι δικηγόρος στην Αθήνα. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο οδηγός με το φιλικό μου πρόσωπο, ο οδηγός του απήντησε στις εξηγήσεις που του ζήτησε με τη φράση "καλά, δεν είναι κανείς εδώ τώρα, αύριο θα έρθει η κοπελιά που είναι υπεύθυνη εδώ και αν βρεθεί η βαλίτσα θα σας πάρει τηλέφωνο". Η απάντηση αυτή με εξόργισε ακόμη περισσότερο και σε συνεννόηση με το δικηγόρο φίλο μου, κατόπιν παραινέσεών του, κάλεσα την Άμεσο Δράση με σκοπό να στραφώ κατά των υπευθύνων, δηλαδή του οδηγού του λεωφορείου και των ΚΤΕΛ».

«Με προκαλούσαν»

«Καθώς η κατάσταση αυτή ήταν εν εξελίξει», συνεχίζει, «όπου σε κάθε προσπάθεια επικοινωνίας του δικηγόρου φίλου μου με τους υπαλλήλους των ΚΤΕΛ και τον οδηγό φώναζαν "εγώ δε μιλάω με τον τρελό" και με προκαλούσαν λέγοντάς μου "και πού ξέρουμε ότι είχες πράγματα αξίας μέσα στη βαλίτσα σου, κοπελιά", και εγώ τα είχα εντελώς χαμένα, κατέφτασε η Άμεσος Δράση για να διαπιστώσει τι είχε συμβεί.

Εκείνη τη στιγμή κάποιος τηλεφώνησε στα ΚΤΕΛ και ανέφερε ότι το λεωφορείο του ΚΤΕΛ που μόλις είχε περάσει από εκεί είχε παρατήσει στη μέση του δρόμου μια βαλίτσα της οποίας η περιγραφή ταίριαζε απόλυτα με τη δική μου που μόλις είχα χάσει.

Τελικά μετά από 15 λεπτά κατέφτασαν στο σταθμό του ΚΤΕΛ δύο άλλες κοπέλες φοιτήτριες και αυτές, παντελώς άγνωστες σε εμένα, οι οποίες κρατούσαν μαζί τους τη χαμένη μου αποσκευή και που, όπως διαπιστώσαμε στη συνέχεια, η μια εξ αυτών είχε πάρει άλλη αποσκευή από τη δική της, την οποία δεν της είχε δώσει ο οδηγός, ως όφειλε (αλλά την πήρε μόνη της!!!), όταν κατέβηκαν από το λεωφορείο και η οποία ανήκε σε άλλο επιβάτη του λεωφορείου, ο οποίος μετέβαινε στα Χανιά με το ίδιο δρομολόγιο.

Η πρόκληση των υπαλλήλων του ΚΤΕΛ συνεχίστηκε, καθώς, αφού πήρα τη χαμένη μου βαλίτσα, ένας εξ αυτών μου είπε "για άνοιξε τώρα τη βαλίτσα, κοπελιά, να δούμε τι πράγματα αξίας έχεις μέσα". Αφού τελικώς ο καθένας από εμάς πήρε τη χαμένη του αποσκευή και ενώ η ώρα είχε πάει 23:45 από τις 21:00 που ξεκινήσαμε από το Ηράκλειο, πήγαμε στο σπίτι μας με ταξί».

Οι απορίες

«Από το περιστατικό αυτό μου δημιουργήθηκαν οι εξής απορίες:

1. Είναι τόσο δύσκολο και δαπανηρό να υπάρξει ένα σύστημα ταυτοποίησης του κάθε επιβάτη με τις αποσκευές του ώστε, επικολλώντας ένα απλό αυτοκόλλητο με τον αριθμό του εισιτηρίου σε κάθε αποσκευή, να γνωρίζει ο καθένας ποια αποσκευή ανήκει σε ποιον;

2. Υπάρχει κάποιο σύστημα ελέγχου των περιεχομένων των αποσκευών;

3. Πώς εξασφαλίζεται το γεγονός ότι τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ δε γίνονται μέσα διακίνησης παρανόμων ουσιών και εμπορευμάτων (ναρκωτικά, όπλα, λαθραία ή κλεμμένα αντικείμενα);

4. Πώς εξασφαλίζεται η δημόσια ασφάλεια, καθώς η παντελής έλλειψη ελέγχου καθιστά παιχνιδάκι την τοποθέτηση οποιουδήποτε εμπρηστικού ή εκρηκτικού μηχανισμού στα λεωφορεία των ΚΤΕΛ;

5. Ποιο αίσθημα ασφάλειας και αξιοπιστίας, με βάση τις προαναφερθείσες ελλείψεις, πιστεύετε ότι δημιουργείται στο επιβατικό κοινό ώστε να συνεχίσει να εμπιστεύεται τα ΚΤΕΛ για τις μετακινήσεις του;

6. Ποιο το επίπεδο και ο ελεγκτικός μηχανισμός κατάρτισης και εκπαίδευσης και συμπεριφοράς των οδηγών και των υπαλλήλων προς το επιβατικό κοινό;

7. Πώς μπορεί ένα άτομο μόνο να λειτουργεί ταυτόχρονα ως οδηγός, εισπράκτορας, να επιτηρεί τους επιβάτες του λεωφορείου, να παραλαμβάνει κατά την επιβίβαση και να παραδίδει κατά την αποβίβαση αποσκευές και να τα κάνει όλα αυτά με ένα επαρκές επίπεδο επιμέλειας και ασφάλειας;

8. Πιστεύετε ότι η λειτουργία αυτή των ΚΤΕΛ προάγει την εικόνα της Κρήτης και εν γένει της χώρας μας στο εξωτερικό τόσο απέναντι στους χιλιάδες τουρίστες που κάθε χρόνο κατακλύζουν την Κρήτη και την Ελλάδα, όσο και στο εσωτερικό όπου χιλιάδες φοιτητές, στρατιώτες αλλά και απλοί Έλληνες πολίτες χρησιμοποιούν το μέσο αυτό για τις μετακινήσεις τους;

9. Δεν πιστεύετε ότι θα ήταν ηθικό και δίκαιο να μας ζητηθεί τουλάχιστον μια συγνώμη τόσο για την αμέλεια αναφορικά με την εκτέλεση των καθηκόντων των υπαλλήλων των ΚΤΕΛ όσο και για την απρεπέστατη και αγενή συμπεριφορά τους;

Υπάρχει κάποιος που μπορεί να μου λύσει τις απορίες αυτές;

Χρύσα Ευτυχιάκου».

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News