«Όταν ο Μπρεχτ διωγμένος από τη χιτλερική Γερμανία κατέφυγε στο Σβέντμποργκ της Δανίας, στην είσοδο του αγροτόσπιτου που έμενε κρέμασε μια ταμπέλα που έλεγε «Η αλήθεια είναι συγκεκριμένη» και στο δωμάτιό του μια ζωγραφιά με το κεφάλι ενός γαϊδάρου και τη φράση «Πρέπει να το καταλαβαίνω κι εγώ». Ποιος πολιτικός μας θα ενστερνισθεί αυτές τις αρχές; Ποιος λοιπόν απ' αυτούς (τους λίγους) που κατανοούν τα προβλήματα της χώρας μας θα αναλάβει, όχι μόνο να τα εξηγήσει και να τα κουβεντιάσει με τους Έλληνες, αλλά να δώσει μια άλλη στρατηγική που θα υλοποιήσει μαζί με το λαό και όχι ενάντιά του; Ειδικά σήμερα που οι οικονομικές ανισότητες (και λόγω της παγκοσμιοποίησης) οξύνονται και βαθαίνουν όλο και περισσότερο. Οι ασκούμενες πολιτικές δεν είναι παρά μηχανισμός πίεσης των εισοδημάτων της εργασίας. Δεν είναι παρά μέθοδοι μεταφοράς εισοδήματος από τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας προς τα ανώτερα. Θα αρκούσε ίσως η made in USA προτροπή της Παγκόσμιας Τράπεζας που ούτε λίγο ούτε πολύ κατατάσσει στις εχθρικές αγορές, για την προσέλκυση επενδύσεων, όσες (άκουσον άκουσον) προειδοποιούν τους εργαζόμενους για τις απολύσεις που θα κάνουν, έχουν ελάχιστα όρια εργατικών αμοιβών ή υποχρεωτικό χρόνο εργασίας και άλλα τέτοια «απαράδεκτα εργασιακά αγαθά». Σήμερα έχουμε από τη μια κάποιες εταιρείες να πραγματοποιούν αλματώδη κέρδη, με πρωταθλήτριες τις HUDABANK (που αποτυπώνεται και στις τιμές των μετοχών τους) και από την άλλη μια όλο και μεγαλύτερη καταστροφή του κοινωνικού ιστού και της κοινωνικής συνοχής. Οι χρηματιστηριακές αποδόσεις υπερισχύουν εκείνων της εργασίας και της παραγωγικής ικανότητας. Τα χρηματιστικά κεφάλαια προκειμένου να αυξήσουν τα οικονομικά τους οφέλη δεν έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό να καταστρέψουν όχι μόνο θέσεις εργασίας αλλά και ολόκληρους παραγωγικούς κλάδους. Μ' όλα αυτά όμως, όσο η κρίση αργεί τόσο ποιο αναπόφευκτη γίνεται».
Απόψεις
